Libia - zabytki Listy Światowego Dziedzictwa UNESCO

Kolonia Greków z Tery (wyspy z archipelagu Santoyn). Cyrena była jednym z najważniejszych miast świata Hellady. Została zromanizowana i pozostała wielką stolicą aż do trzęsienia ziemi w 365 roku. Te mury noszą w sobie tysiąc lat historii, a rozsławione zostały dopiero w XVIII wieku.

Leptis Magna zostało powiększone i ozdobione przez Septymusa Sewera, który tam się urodził a później został jego władcą. Było to jedno z najpiękniejszych miast Imperium Rzymskiego, które posiadało okazałe publiczne pomniki, port, rynek, sklepy oraz dzielnice mieszkaniowe.

Fenicjańska brama handlowa, która służyła przy wywozie produktów w głąb kontynentu afrykańskiego, Sabratha była częścią krótko trwającego państwa Numidia, którego północną częścią władał Massynissa, przed jego romanizacją i odbudową w drugim i trzecim wieku naszej ery.

Gadamis, nazywane “perłą pustyni”, położone jest pośrodku oazy. Jest jednym z najstarszych przedsaharyjskich miast oraz wyjątkowym przykładem tradycyjnej osady (kolonii). Jego narodową architekturę charakteryzuje wertykalne rozmieszczenie funkcji pomieszczeń: parter używany był jako magazyny, kolejne piętro przeznaczone było dla rodziny, zawieszone ono było na ukrytych alejach (korytarzach), które tworzyły coś na kształt sieci podziemnych przejść; na samej górze znajdował się otwarty taras przeznaczony dla kobiet.

Na skalnym masywie pasma górskiego Tassili N'Ajjer (Tasili Wan Ahdżar) w Algierii, które także znajduje się na liście światowego dziedzictwa kulturowego i przyrodniczego ludzkości, można odnaleźć tysiące malowideł naściennych (jaskiniowych), wykonanych w bardzo wielu stylach, datowanych na rok 12 000 p.n.e aż do roku 100 n.e. Obrazują one przemiany w faunie i florze, a także w kulturze i sposobie życia społeczności, które kolejno zamieszkiwały ten rejon Sahary.